somnathpatilkameri.blogspot.in

 या धरणीच्या माथ्यावरती, घट्ट रूजुनी नाती. रंगबेरंगी फुलांची, कोवळी नाजूक पाती. कडेकपारी उगवून भारे, वाट पहाते मृगाची. हातामध्ये हात गुंफूनी, त्याग शिकवते जगण्याची. आनंदाची उधाण भरती, सोसाट्याशी स्तब्ध वाहते. क्षणाक्षणाची पेरण येथे, मुग्ध शब्दाचे झरे राहते. निरोप  येथे समय जाता, हास्य पाखरे फुलविते. मुखमलीच्या पात्यावरती, गोंदण चुडा रेखाटते. @श्री.सोमनाथ पाटील

 तऱ्हेतऱ्हेचे वेचुनी, माळरानी पळस फुले. शृंगाराचे अवडंबरी, साज केशरी चढे.... निळ्या आभाळी, टिळा क्षितिजा, मुक्तांगणे उजळीत, फुलला वारा...... चांदणगारा वेचित, केशर धारा. क्षितिजाला कवेत, वैशाख वैराग्याला..... @श्री.सोमनाथ पाटील

 रम्य दुपारी भिजली काया, तळपत शेला जिर्ण तयाचा. घुमतो उदास पारवा तान्हलेला, जुनाट भिंती पडक्या शाळा. जिर्ण तटाचे अंजन वेली, खेळ रम्य दुपारी सुरपारंब्या. उदास होऊनी पडती ञाह्या, पंख पसरूनि कुशाल रांगा. ..@श्री.सोमनाथ पाटील

 हरलो आज जरी मी, हा माझा श्वास नाही. घेऊन उद्याची मशाली, हे शौर्य उद्या नाही. जिर्ण जरी झाले डोळे, थंड आग नाही. देऊन धडक कातळाला, मानव जातीस भ्रांत नाही. माझ्या आज निशाणीचे, पेरलेत वैर सारे. जळतील जेंव्हा प्रगतीचे, नवे बाहू बीज पेरण्याचे. पेटण्यास उठावे काही, थांबण्यास अर्थ नाही. झटकूनी जरी माना, लाचार स्वाभिमान न ठेवा. परतुनी येईल,कलतूनी जाईल, निर्भर आभाळ शांत. संयम ठेऊनी व्याकूळ, स्थिर पाऊले भविष्यात. ...@श्री.सोमनाथ पाटील.