धुक्यात सारे काव्यसमिधा लेखन
[24/06, 10:24 PM] SP: भरल्या ओंजळीत
सुखावेलेलं दाणं
हिरव्या चुड्यात
उभ रूप देखणं....
सगळं शिवार
माखलेलं पाखरां
उजाड मातीत
सोनं पिकलेलं....
काळ्या विठूचं
इमान सार्थ
दोन्ही हातात
जग विसावेलं....
जन्म जन्माचा पोशिंदा
धन दाण्यात लपलं
राबला तो बैलं
कधी फिटेलं लेणं....
जन्मो-जन्माचा पांग
हिरव्या चुड्याची ओंजळ
दाणं सुखावेलं काळ....
*काव्यस्पंदनेनिर्मिती श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: सुंदर सुंदर वेली वरती रंग--बेरंग फुले
किती वेचावे?किती टाकावे?
हे ज्याचे त्याने ठरवावे....
माणुसकीच्या विशाल लाटा
रक्त न--हवे खरे
भगवी,हिरवी,निळी,पांढरी फुले
किती जोडावे?किती तोडावे?.....
मानवतेची निर्माण करू कैवारे
महात्माच्या आत्म्यातच अत्ताराचे फवारे
पाठीलागता का?जात-धर्म-भाषा ऐक्य सारे
कित्येकांच्या उप-देशात
फुले-आंबेडकर-शाहूस छञपतींचे वारे
रक्तामधला लाल,हिरवा,निळा भेद
पुसून टाका मानवतेचा टिळा
प्रेमबंधुता-समता-स्वातंञ्यास कवेत घेऊ
महात्म्यांची भरली परडी चौहू आसमांतात फरवू......
*काव्यस्पंदनेनिर्मिती श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: पोर्णिमेच्या राती
जणू चांदण्याचं शिपणं,
मांगल्याच्या प्रती
जणू कपाळी गोंदणं.
सौभाग्याची लेणी
तिथे शिथल छाया,
वर्ण गालाच्या प्रतिबिंबास
तिमिराची काया.
रंगरंगाने माखला
पिवळ्या प्रकाशाचा सांज,
जणू पोर्णिमेचा तेज
खडा शुक्लपक्षात आज.
नटरंगात चल उभा
जणू तुझं कृष्णपक्षात,
मर्म अर्धांगिणीचा अभास
जशी काळपिञाची रात.
तुझ्या जाण्याची खंत
जसे ह्दय गोठणं,
निंबोळीच्या झाडात
आज जग शोधत शोधत???
*काव्यस्पंदने श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: क्षणभर घोटासाठी
मन विसावलं
पाण्यासाठी....
पडक्या धर्मशाळेत
पारवा घुमतोय
गाण्यासाठी...
चार भिंतीचं
जंगली जग
पैशासाठी....
वाडे पडून पाणी मुरले
सगेसोयरे हाडे
स्वार्थासाठी....
केविलवाणी मर्खठ चेहरे
टपून बसले
प्रेमापोटी....
काळगतीचा सरला
झाडं-झुडपं
फक्त सावलीसाठी...
*काव्यस्पंदनेनिर्मिती श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: दवांत भिजली भल्या पहाटे
ऐन रूतूचा काय भरवसा?
कधी ग्रीष्माचा,कधी वर्षाचा.
हा जिव्हाळा ....
जाता-जाता केला इशारा
ओठामधल्या पानाचा
अर्ग तुझा प्यावा....
जलधारेच्या किरणांनी
चमकत दिव्य पहावा
अलिंगणाच्या स्पर्शामध्ये
सुंगध कसा दरवाळावा....
हरणामधल्या केसांचा
इंद्रधनु तुझा व्हावा.
नजरेमधल्या दाहकतेला
किनारा तुझा मिळावा....
ओठावरच्या डाळिंबाला
क्षण-क्षणाला लाभावा.
अलगत येणे ,अलगत जाणे
जणू स्पर्श वेदनेला !!
जाता-जाता केला इशारा
नवं किरणांच्या दवंबिंदूंला....
*काव्यस्पंदनेनिर्मिती श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: नाद तुतारी पुन्हा गर्जु दे.
विजांच्या स्पर्शाने...
सुसाट होऊनिया झोक्याच्या वार्याने...
अवनीवरती उतरू दे,
असा गारवा सांज वेळी.,
स्पर्श मनाला भरू दे....
युगंतराच्या लाटेवरती
पुन्हा स्वार होऊ दे...
गुंजवारा दरवाळणार्या
सोनचाफ्याला फुलू दे....
प्राजक्ताच्या सड्याने
फुले शिंपत येऊ दे.
मातीमधल्या गंधाला
मिठ्ठीत घेऊन मिरवू दे....
नभात फिरू दे.
दिशात फिरू दे.
इंद्रधनुचे जणू रंग ते.
गार वारा झुळक होऊन
परडी भरेल सृष्टीची.
*काव्यस्पंदनेनिर्मिती श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: पाऊस पडतो,गारवा सुटतो.
उसन्तीनंतर परत पेटून उठतो.
माळावरील पालांना,
पुन्हा तंबी देतो.
सोसाट्याच्या वार्यासमेत
पालापाचोळा घेतो.
विषमतेच्याचक्रामध्ये
सारे काही पाहातो.
पाऊस पडतो,
पुन्हा नवीन गाव गाठतो.
उतरडीच्या डोंगरावरून
सरळगावात शिरतो.
युगानुयुगाचा चावडीवरचा कचरा
शब्दांना जणू उंच आकाशी नेहतो.
तरीही गावकुसाबाहेरील वस्तीत शिरतो.
चवदार तळ्याच्या पाण्याने धुतो.
पाऊस पडतो.
ऊणं,रूणं,सोशिकता मुळीच नाही.
धुण काढतो शब्दांनाही
टिकून आहेत रूढींनाही.
कधी बडाळतो.कधी सापाच्या फुत्काराने.
पाऊस पडतो.चळवळीच्या नेतृत्वाने.
*काव्यस्पंदनेनिर्मिती श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: झाडे वेली पशुपक्षी स्वर्ग नवे
सखेसोबती पर्वतडोंगर
हिमालयाशी पांखरांचे थवे.
किलबिट-किलबिट गुंज नवा
मृणालीचा मयुरहट स्वर हवा
कोकिळ मंजुळ गाण्याला
आम्राईचा थाट नवा.
बकुळं फुलली काळाने
नवरदेवाच्या रूसन्याला
गुलाबाच्या अत्तराने
स्पर्श केला गुलकंदाला.
काळ सरला दिशा पलटल्या
रूणानुबंधाचे नाते
नव्याशोधाच्या सारीपट्टावर
उद्धवस्त बनली घरटे.
संसाराच्या पटलावर
झाडे वेली पशुपक्षी साक्षीला
घात करील कोणी
नकोच धार पात्याला.
*काव्यस्पंदनेनिर्मिती श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: शुभ्रधवल इंद्रधनु रांगा
पांढऱ्या ढोहाकडे
वस्तीमधल्या मतिशून्य
पाठ जगाकडे.....
ध्येय एकांतता
जिथे लाभते
वळावे बगळ्याच्या
काटेरी बाभळाकडे....
मानवी वस्तीची अलिप्त
किमया नसते तिथे.
ऐक्य बांधावे
जणू बगळ्याकडे....
कवायतीचा सैन्य
फाटा मानवी भिस्तीच्या
शिस्तीच्या पलिकडील
ह्दयात कोरणारे....
चल स्थिर भुमितिचे
प्रमेय अजून न उलगडलेले
भुमिती सिद्धांत
पिंढ्यापिढ्या रेखणारे,....
कळपाचा थवा
इतर जमातीहून वेगळा
भ्रमण न अनुत्तरीत
कळणारे.....
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: पांढर गावची ओळख
पाण्याचा खारटपणा
असूनही गारगोडवा
जसा माडाचा....
पांढरीतला जिव्हाळा
लव्हाळ्याहून निराळा
मातीतला पांढरेपणा
नात्याचा बंध गुंफलेला....
माणसं रंग बदलतात
माती रंग बदलत नाही.
काटेरी बाभळासारखी
झिजत नाही....
पांढरीचे उमाळे
गोड्या पाण्याहून निराळे
पारावरच्या पाषाणात
माणुसकीचे निशाणे....
भुईकोट किल्ले जिर्ण
पाटलाच्या वाड्याचे
महारवाड्यापर्यत साचलेले
पांढरीच्या मातीचे....
पांढरीची खलबते
स्वातंत्र्यापर्यंत पोहचलेले
घरं बांधावे काटेरी कुरपाने
रक्तारक्ताने माखलेले....
पांढर सरत चालली
माणसातील भेदाने
उरल्यासुरल्या खुणाने
अंगातील काळ्या रंगाने.....
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: अतिरम्य ते दिव्य कण,
पंख पसरूनिया निस्तेज,
खडक अथांग लाटेत,
उभा कणखर.
पसरूनिया लाटात खार,
मेरू सह्याद्रीचा व्याघ्र,
डंक मारूनिया विंचवास,
कातळात काळ्या टक्कर.
जलात पसरूनिया कणक,
जसे शिंपल्यात पाचू मोती,
होऊनिया स्वार रेती,
तमा कशाची गनिमी लाटांवर.
तुटूनिया बेड्या सागर डोहात,
अलिंगण साखळ दंडात,
सह्याद्रीच्या मुशीत किल्ले,
उभा ताठ जल सागर.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: ऐन उमेदीच्या काळात राबराबून तू....
तिथं पाझर फुटलं कष्टाला
उन्हातान्हात माझ्या राजा
परवा करु नको तू,....
तुझ्या आटल्या विहिरीला
तिथं फुटलं घामाला पाझरं
मशागतीचं तयार रानं सारं
चामडं अंथरूण अंगणात
बी-बियाणाचं दाणा तुझ्या...
लक्ष्मीच्या हाताने पेरू शेता-शेतात.
वरूण राजाचा होईल तुझ्यावर औक्षणं.
वर्षभराची तपश्चर्या फळास..
बीज अंकुरूनी डोई किरण मांडवात.
जसं रूजुनी बियाणं आलं फुला-फुलात.
उभं राहिलं कणसाचं ताट
किती येईल,अवर्षाणाचा घाट.
परवा करू नकोस माझी.
तुझ्या आयुष्याचे अनेक चढ-उतार.
धान येईल बहराला.
कणकणसात माणिक मोत्याला.
कधी आभाळ नको करू?
माझ्या कुशीतील रानपाखरं....
धान येईल काढणीला
माझ्या पायाची नाल तुझ्या छाटणीला....
पेरापेरातील साखर
माझे वाहिलं ओझे तुझ्या पोरीच्या लग्नाला.
नको काढूस आता कर्ज?
माझ्या कष्टाने फेडेनं रूणं
उभ्या हयातीत एकच वस्ञ शुभ्रधवल.
पांघरूनी पाठीवर राजा माझा सुखावेलं.
कष्टा-कष्टाने मला आले म्हातारपणं
मृत्यूसमयी तुझ्या सुपा-सुपाणं असेलं दाणं.
पोशिंदा जगाचा हात नको घेऊ मागं.
शोभेलं अवर्षणात तुझं मोत्याचं लेणं.
उन्हातान्हात धान वाळवून पेवात.
सामना तुझा अस्मानी संकटात.
उजाड होतील रानोमाळ काट्याकुट्यातं
माझ्या जाण्याने तुझी बांधू नये कबर शेतात....
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: शिषिर सरला,
पळस फुलला,
ग्रीष्म आग ओखून,
कृष्णा-गोदा-भिमा
रांगड्या कातळात शोभून.
सह्याद्रीच्या कडेकपारी
दुर्गात पाय रोवूनी,
दिवसास मशाली पेटल्या
भगव्या फुलांनी.
सह्याद्रीच्या छाताडात,
जणू उभा चिरफाड,
आर्धांगिनीचा विरह
ग्रीष्मांत लाल बुंद
ग्रीष्मात होऊनी दंग,
रंग फुलांचा पळस.
न्हावूनिया कहालीत,
पानघळ उरला पळस....
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: हिरवे हिरवे कुरण गोजिरे,
नाजूक साजूक सुरेल गाणे,
कुशीत खेळत निळसर पाने,
सखे सोबती फुलपाखरे.
तू येशिल मज नेहण्या वारे,
चित्तविहारी आकाशी,
बंधमण्याचे लुकलुकणारे,
निळ्या जांभळ्या पंखाचे.
डोळे नाजूक तुझ्या वाटे,
फुलाफुलातील भ्रमण क्रांतीत,
डोळे निपजुनी नाजूक गाल,
मध चाखाय प्रणय संगत.
खडतर काटेरीपालवी सुखात,
वाऱ्यासवे ती सळसळ,
नको करू बहाणा,
नभोमंडपी समयी मळमळ.
रानाची पानघळ झरझर,
ललना फिरत फुल शोधत.
हिरमुसल्या वाटा जाण्याच्या,
नव्या गोंडस फुलपाखरात.
मनमानसी हाच सखे सखा,
खुपसुन डोळ्यात.
चाखत बसुनी दोघे,
मृत्यूसमयी दुरस्थ राहुनी दवांत.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: दिवस संपले फुलण्यात,
उष्ण झळाळी कवेत,
ग्रीष्म घेऊन हात,
वर्षा येऊन संध्यास.
कौलारू घरांच्या औसरीस
काळ्या ढगाचे मेघ,
नटल्या साड्या हिरव्या नेसून,
पाय घडी दारात.
सभा मंडपी अंगणी थाटूनी,
अधिर येऊन वर्षा धाम,
गळ्यात गळा ग्रीष्म घालून,
निळा सावळा गुंफुन घनश्याम.
डोळ्यात डोळा लावूनी बसला,
निळ्या सावल्या आभाळात,
सोडुनि गेली वर्षा धार,
ग्रीष्म त्याग रविकिरणात.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: आला वसंत बहरून,
पाने रंगबेरंगी फुले भरून.
हिरव्यागार शालूचे,
हिरवेगार लेणे.
कोकिळ खालून शीळ,
आम्रराईत काकतय कल्लोहळ.
ओसरीस शोधूनं,
घरटे जुनेचं नवे पुराणं.
बेटाबेटातून काकतला,
कोठे हिला दिसला.
आला शोधत हिरवाचुडा,
वसंताचा पानपुडा.
कडूनिंबाचा सुंगधात,
आला वसंत ऐटीत.
पायघड्या फुलेपानं,
नवं अंकुर उगवून.
पळस न्याहूनी केशरी,
मोगरा वसंत ओसरी.
किलबील पाखरांची,
पंचमी वसंत दारी.
निसर्ग संयम राखुन,
आला वसंत यौवन.
उत्सव सोहळ्यात न्हावून,
मृत आधार वेलीना.
निराशाच्या अंधारात,
उभा आधार ऋतुराज.
हिमंत हरता कोणी.
देईल सुखाची पालवी.
शिषिर पाने गाळत,
जातो भगवंता समिप.
सुखदुःखाच्या फेरीत,
उभा राहिल वसंत.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: नागमोडी वाट वळणात,
दुरस्थ राहते व्यस्थ.
बंदिस्त सरिता मुक्त....
जणू गाव हाकेच्या वेशीत,
अडगळ-खळखळ पाण्यात,
राजबंदी प्रसाद गस्थ....
शोध परी पिसाऱ्यात,
जसा रम्य राऊळी घाट.
कहाली शिजते उन्हात.
जणू जलधार गंगेत...
वस्ञ अंकुर हिरवाईत.
जणू दिसे निशाण झेंड्यात.
धोबी पिछाड घाटा घाटात....
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
(माञावृत्ताचे काव्य)
[24/06, 10:24 PM] SP: सांग सखे,
तुला वाहते,
तुला पाहते
जलकिरणांचे अभिषक.
जणू फुलाफुलातील भ्रमण भुंग्यात...
सुर्य किरण हे दिव्य तेजपुंज
आले अवनिवरती उतरून
कोमल नाजूक पाखरू फुल शोध मध दवांत....
क्षणात हिरवे,
मनात बरवे,
भरभिरणारे तृणपात्याचे
किडे....
काळोख्याच्या आंधारातील
चमचमणारे शोध कसे काजवे....
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: आले घन दाटूनी,
काळोख वीजांचा
पावसाच्या ओसरीत,
चिंब आता भिजण्याचा.
सरीमागे सर धावे,
निळ्या आभाळात ढग फुटे.
चौह दिशांची भिशात,
वीजा लावूनी वात
लवलव करी पात्यात
जीव लागला टांगणिला.
शोधत रुक्मिणी राऊळी
निळ्या सावळ्या मेघाला.
पुष्पांचे कर्दमले ओझे,
चौघडे सनई वाजे.
मिठ्ठीत घेऊन झंझावत
पिंगा घालुनी घन वनात.
सुरेख रानवाटा कुंपणाला,
झुडपाझुडपात घन पाहिला
श्रावण मासी हिरवाईला,
टिळा कुंकूवाचा लाविला.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: आला वसंत बहरून,
पाने रंगबेरंगी फुले भरून.
हिरव्यागार शालूचे,
हिरवेगार लेणे.
कोकिळ घालून शीळ,
आम्रराईत काकतय कल्लोहळ.
ओसरीस शोधूनं,
घरटे जुनेचं नवे पुराणं.
बेटाबेटातून काकतला,
कोठे हिला दिसला.
आला शोधत हिरवाचुडा,
वसंताचा पानपुडा.
कडूनिंबाचा सुंगधात,
आला वसंत ऐटीत.
पायघड्या फुलेपानं,
नवं अंकुर उगवून.
पळस न्याहूनी केशरी,
मोगरा वसंत ओसरी.
किलबील पाखरांची,
पंचमी वसंत दारी.
निसर्ग संयम राखुन,
आला वसंत यौवन.
उत्सव सोहळ्यात न्हावून,
मृत आधार वेलीना.
निराशाच्या अंधारात,
उभा आधार ऋतुराज.
हिमंत हरता कोणी.
देईल सुखाची पालवी.
शिषिर पाने गाळत,
जातो भगवंता समिप.
सुखदुःखाच्या फेरीत,
उभा राहिल वसंत.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: आकाशाच्या परिसीमांना,
नसे कुणाचे बंधन.
क्षितीजांना कवेत घेऊन,
उधळत आला रविकिरण.
रंग केशरी इंद्रधनुचा,
अर्धांगदृष्टीचा चर.
स्पर्शपरी होऊन हिरव्यागर्दीत,
सोनतळी किरण.
सप्तरंगी इंद्रधनु गोपेत,
मार्गस्थ रूजल्या वाटा.
खग नभापरी आकाशी,
रंगाची सोनेरी छटा.
डोंगररांग धुक्यात दाटली,
गर्द झाडीची आर्त सजली.
लुकलुकणारी हिरवी वाट,
तटस्थ राहुनी उभा पहाड.
सह्याद्रीच्या कुशीत वाहत,
धडक देऊनी छाताडात.
टिळा लेव्हुनी केशरी,
निळ्या सोहळ्यात सोनेरी.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: निळेगार सप्तरंग
आभाळाची गाणी
इंद्रधनु चे आवरण,
वरूणाची राणी.
निर्झल वाही पाणी,
सगेसोबती राही.
खळखणारे झरे,
शुभ्र धुक्याचे वारे.
शोधत पाय वाटा,
शुभ्र धुक्याच्या लाटा.
स्वार होऊनि मंद,
फुलात पसरे धुंद.
हिरवी गार शालू,
पांघरूण नववधू.
देहावरची कंचोळी,
दवांत सारी निळी.
बेटाबेटातून राई,
लपूनछपून जाई.
नागमोडी रस्ता,
खाच खळगे खस्ता.
पर्वत गिरीशिखरे,
इंद्रधनुचे आवरण,
गर्जनारे नभात,
बांधूया तोरण.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: धुक्यात साऱ्या वाटा हरवून
रविकिरणांचा पुष्प सोहळा.
वेड्यावाकड्या रानवाटा,
शोधत बसली निळासावळा.
बांबूमधल्या मधुर मैनेची,
सभामंडपी घालून पगंत.
उभा ठाकला दारी औदुंबर,
कवेत घेऊन कलशा संगत.
आळूचे घेऊन चुंबन,
उतरत आला ओठावर.
सोनेरी चंदन दवांत ,
मिठ्ठीत घेऊन छातीवर.
निळ्या सावळ्या डोंगर रांगा,
हिरवी झाडे शुभ्र धुक्यात.
शोधत बसली पाटावर,
समोर असूनी दिसे रविकिरणात.
खळखळणाऱ्या झऱ्यामधूनी,
हास्य उमले गालावर.
नकशिकांत पाहून चेहरा,
तेज उमलेले अंगावर.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: माथ्यावरती घालून तांडव,
अभिषेक रूद्र रविराज.
ज्वालांचा तळपत निखारा,
भुमि धगधगती जनकराज.
यज्ञात देऊनआहुती ,
उठला पेटून वणव्यात.
अग्नीस जणू साक्षात्कार,
तेज पुंज्य दिव्य समर्पित.
ग्रीष्मास पतझडीत पाने
ञाह्याहून लाह्या अंगण.
हिरवेगार रापले ढगाळ,
गुलमोहर रक्तात रिगंण.
नाचे फेरधरून वावटळ,
ज्वालांच्या निखाऱ्यात.
उंच न पेटता आकाशी,
तांडव गगन रूद्रात.
लवलवते मृगजल राही,
लंपडाव ग्रीष्म वेदानेस.
उभ्या तरू लता कातळात,
भस्मासरू उभा पेटण्यास.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: तृप्त मातीला देऊन गेला,
भल्या पहाटे सांगावा.
ओढ मनाची सुप्त अवस्था,
पाऊस घेऊन गारवा.
भकास सृष्टीचा माळ उदासी,
झिम्मा घाली अल्लड पोरी.
थरथरणाऱ्या म्हातारीचे,
सतरा ठिगळे घरात तारी.
रस्तावरच्या धांगल घाई,
आमची टोपी तिची खोपी.
कुठली छञी कुठली गलती,
रपा रपा पाऊस छापी.
भिंती मधल्या फटीवरची,
चिखल परात दारी पाणी.
खुंटीवरची भिजली कपडे,
गळके पञे साधे रहाणी.
चाळीमधली पोरं टोपरी,
वाटेवरती आडवे सारी.
दप्तराचे ओझे वाही,
छञी घेता दांडी मारी.
फेसाळणारी हैराण होई,
पहिली धार मुसळधारी.
उकाड्याची लाट जरी,
पहिला पाऊस माझ्या दारी.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: रिमझिम पावसात,
क्षणअसेल दोघांचे.
गीत मधुर ओठात,
भिडणारे ह्दयाचे.
शहारे ओथंबलेले,
शांतवादळे शमले.
क्षितिज झळकेल,
इंद्रधनु रंगाने.
कधीना थांबले,
पुष्प अभिषेक रे,
चौफेर रविकिरण,
निद्रस्थ पाखरे.
भरजरी कपड्यात,
विहारी पाखरे.
मिलन श्वासातले,
दुरावे संपले.
हिरमुसल्या कळ्यांना,
दवंबिंदूत चाखले.
कुणी गुलकुंद,
प्रातःकाल टाकले.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: श्रावणमासी अंगावरती,
शेला पांघरूनआला.
मोर कसा पिसारा फुलवून,
जळात पाय सोडून बसला.
पाठशिवणीच्या खेळात,
रेशीम धागे ओवले.
चोरून सारे रविकिरणे,
काळ्या मेघात वरले.
इंद्रधनुच्या बाणावरती,
सप्तरंगी फुले कशी रूसली.
लपत छपत संध्यारजनी,
श्रावणमासी हसली.
लावूनी आला टिळा केशरी,
चिंब भिजून घेऊन मिठ्ठीत.
स्पर्श होऊन मज एकरूप,
हिरवाई धुंद काळ्या मेघात.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: प्रभात समयी,
दाटे अंबर.
रिमझिम रिमझिम,
धुक्यात झुंबर.
हळूच येई,
सृष्टी सूजन.
दवबिंदू झेलून,
माणिक रंजन.
मुक्त अंगणी,
स्मित खुले.
सुंगध कळी,
ह्दयी उमले.
अंगणी गोठा,
गायी चरे.
भरल्या ओठी,
धुके पडे.
बेधुंद बासरी,
सूर नवे.
सनई समई,
लावी दिवे.
धुक्यात शोधू,
कैलास धाम
दारी येऊन,
उभा सांब.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: ती आली रिमझिम,
भिजत पावसात.
केस तिचे मोकळे रम्य,
शब्द मुखे खुणावत.
क्षणिक उभी दारी,
दुरस्थ असुनी जवळ.
तराळले भाव नयनी,
वेदनेचा दुःख काळ.
ह्दयी अश्रू फुलांच्या,
उभी पावसात झेलत.
रूप गोजिरे नक्षत्राचे,
मज आभास काळोख्यात.
ती सोडून गेली,
काटे बोचिले.
तळपत वीज छातीत,
शांतनिखारे ना विझले.
तू आज ही उभी दारात,
क्षण सुखावेल सरीत.
सावल्या पाऊस चिंब,
संध्या कातरवेळेत.
दुनियेची रित निराळी,
थेंबा-थेंबात वेचुनी.
ओहळ प्रेमसागराची,
मिटले नेञ अंगणी.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: धुक्यात आले दाटून सारे,
कधी न विसरे भासे कमले.
सुरात मिसळून पक्षी किलबिल,
सुखात रमल्या भल्या पहाटे.
शुभ्र धुक्याचे जाळेचे ते.
मऊमखचे पांघरूण हे.
नयनरम्य पहाट नवी.
शोधत आला अवनी रवि
चौफेर उधळत हिरवे कुरण,
वाऱ्यासवे बेधुंद क्षण.
गार गालीचे पसरीलाटांवर,
पाखरे सोडूनि पण निशष्ठूर
छाया वैभव नव्या पिढीची,
हवेहवेसे गूढ नवलाईची.
ओठामधले गुलाबी अत्तर,
रसात भिजली मखमल चादर.
आनंदाचा रम्य सोहळा,
अंतरंगात युगो दाटला.
कधी न होवो धुक्याचा,
घडो मंञमुग्ध क्षितीजाचा.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: ढगात सारे गहिवरले,
नातेबंध जपून ऋणाचे.
आली घेऊन सांगावा,
सोडून सोबत जाण्याचा.
मार्ग फिरस्ती ग्रीष्माचा,
घेऊन जलधारा वर्षाचा.
करूनी किलबिल ठायी,
स्थळात सरोवर वाही
भरून उरात धडकी,
वळचणीचे शञू फितुरी.
भुवरची अत्तर शाही,
कवेत मिरवी बाई.
नवलाई वळीव मायी,
बरसत धो-धो रही.
थेंबा-थेंबाची पखरणी,
ह्दयात ग्रीष्म देई.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: मातीत खपले आभाळ,
पळे मोकळे ढगाळ.
रूजूनी शेतात बियाणं,
लख्ख रापलं रान.
अंकुर मांडी छत,
श्वास रोखून घट्ट.
लुप्त होऊनी तन,
साथ सोडवेना रान.
उभ्या धन्याची चिंता,
ठायी काळीज घरात.
देही उर तेवी
शाश्वत पर बाकी.
उरले अंतिम शव,
उभे हाडात जीव.
मेघ फुटून औदार्य,
मांडवा चढो भूस्वर्ग.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: चोचि चे पंख पसरूनी,
खुबीत उब घेऊनी.
निस्तेज परीमळ वेदनेचा.
ललाट यातना वैराग्याचा.
त्यागा सवे टाकून मागे,
निश्चलदृढ पतंग धागे.
परीउडे उंच आकाशी,
देह सोडूनी मोकाशी.
वाऱ्यासवे निखळून उदर,
पंचयोगी महाभुता कर.
न स्वार्थ राहे जगता,
घेऊनि इच्छा आनंता.
फुलासवे दुःख वेचत,
रूतुराज चक्रफेऱ्यात.
निष्ठूर मन काकतयात,
कंठस्थ पाळ उरे चोचित.
परोपकारी रक्तात पिढी,
ग्रासले जे वेची मढी.
संध्या समई त्यागी,
पूर्णास्वाहः निपजित जागी.
*@श्री सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: वर दाटले मेघ,
निळ्या सावल्यात जल.
करून भू प्राशन,
थंडावेला दाह काळ रानं....
उभ्या रापल्या माळावर,
छत मांडवाचा रोवून.
वधू अंकुर होऊन,
वर गळयात गळा घालून.....
येती वेचायला कण,
मृग किटक रक्षण.
बांधी दावणीला रेखा,
उभा आडवा सखा.....
पाय मातीत रोवून,
जन्मजन्मांतराचा पोशिंदा.
काळ्या आईची सेवा,
लिहूनी कपाळी रेषा....
बीजे चढे मांडवा परी,
जगी सर्व सुखे कोणी.
धान लक्ष्मीच लेण,
उभ्या जिंदगीच सोन....
पिके जशी कपात,
मऊ मखमली शेत.
दृष्टी खुपेल चाकर,
रानपाखर उतरेल नजर....
येती वयात बोंड,
लाल ओठात प्राशन.
टिळा कपाळी लेवून,
दाटला मेघ.....
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: दूर जाई वनात,
पावसाच्या घनात.
फुलवून साज,
टपोऱ्या डोळ्यात.
खेळ खेळू दोघे,
काळे निळे डोळे.
उतरून खाली,
झुंबड घाली.
रिमझिम धुके,
मंदगार वारे.
काकळून झरे,
धोधो पडे.
गारडून घरटे,
खुशीत सरटे.
खाजवून पक्षी,
शिंपीत राशी.
वेचित पाने,
गळती डोळे.
टाकीत सडे,
वाहती कडे.
वेशीत शिरे,
तुडूंब ओढे.
सरीता आडे,
गावात तडे.
पारावर पोरे,
पाण्यात भौरे.
घाटावर थवे,
झेलील काय.
संकटात साथ,
दुष्काळी मात.
जलात पाय,
सोडून जाय.
तटावर भार,
मुळावर घाव.
उद्धवस्त रान,
मानव जात.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: इकडून तिकडे,
भल्या सकाळी.
नाजूक साजूक,
किरणे कोवळी.
जाई नवकिरणे,
प्रभात तळी
चुंबन देऊन,
भेटी राऊळी.
निशाण फडकी,
निळे केशरी.
शांत समयी,
हळूच ओसरी.
फुलात पडती,
दवं मोती.
युग्ल माणिके,
प्रेम नाती.
क्षणभर तेज,
अंगी माखी.
चाकून जाय,
मधु मालती.
निरोप समयी,
येता कामी.
गळ्यात गळा,
घालून रवी.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: भरून मन आले,
नभात काळ्या चाले.
रंग धुक्यात कसले,
मातीत जात पुसले.
होऊनीचिंब धरती,
नाही रंग वेगळे.
पांढऱ्या शुभ्र नितळ,
झऱ्यात जल कातळ.
परिमल गंध भेद,
घेऊनी दुनियेचा वेद.
मिसळुनि जाई रक्तचंदन,
तिलक मातीला वंदन.
खपले कित्येक विरले,
जलात शौर्य पाझरले.
काळ्या घनी बरसे,
वेगळे मुक्तछंदीष्ट मासे.
विसरून चालावे रस्ते,
काळ्या नभात हलके.
गर्द हिरव्या झाडीला,
पाहुनी मन हलले.
धुक्यात गोजिरे पहाडी,
गर्वहरण विरले आषाढी.
जगी स्वच्छंद भास,
येईल पुढे श्रावणमास.
तृण कोवळे झालर,
खेळ खेळत मखमल.
बरसे उन्हपाऊस खेळ,
काळ्या नभात चाल.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
सुखावेलेलं दाणं
हिरव्या चुड्यात
उभ रूप देखणं....
सगळं शिवार
माखलेलं पाखरां
उजाड मातीत
सोनं पिकलेलं....
काळ्या विठूचं
इमान सार्थ
दोन्ही हातात
जग विसावेलं....
जन्म जन्माचा पोशिंदा
धन दाण्यात लपलं
राबला तो बैलं
कधी फिटेलं लेणं....
जन्मो-जन्माचा पांग
हिरव्या चुड्याची ओंजळ
दाणं सुखावेलं काळ....
*काव्यस्पंदनेनिर्मिती श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: सुंदर सुंदर वेली वरती रंग--बेरंग फुले
किती वेचावे?किती टाकावे?
हे ज्याचे त्याने ठरवावे....
माणुसकीच्या विशाल लाटा
रक्त न--हवे खरे
भगवी,हिरवी,निळी,पांढरी फुले
किती जोडावे?किती तोडावे?.....
मानवतेची निर्माण करू कैवारे
महात्माच्या आत्म्यातच अत्ताराचे फवारे
पाठीलागता का?जात-धर्म-भाषा ऐक्य सारे
कित्येकांच्या उप-देशात
फुले-आंबेडकर-शाहूस छञपतींचे वारे
रक्तामधला लाल,हिरवा,निळा भेद
पुसून टाका मानवतेचा टिळा
प्रेमबंधुता-समता-स्वातंञ्यास कवेत घेऊ
महात्म्यांची भरली परडी चौहू आसमांतात फरवू......
*काव्यस्पंदनेनिर्मिती श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: पोर्णिमेच्या राती
जणू चांदण्याचं शिपणं,
मांगल्याच्या प्रती
जणू कपाळी गोंदणं.
सौभाग्याची लेणी
तिथे शिथल छाया,
वर्ण गालाच्या प्रतिबिंबास
तिमिराची काया.
रंगरंगाने माखला
पिवळ्या प्रकाशाचा सांज,
जणू पोर्णिमेचा तेज
खडा शुक्लपक्षात आज.
नटरंगात चल उभा
जणू तुझं कृष्णपक्षात,
मर्म अर्धांगिणीचा अभास
जशी काळपिञाची रात.
तुझ्या जाण्याची खंत
जसे ह्दय गोठणं,
निंबोळीच्या झाडात
आज जग शोधत शोधत???
*काव्यस्पंदने श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: क्षणभर घोटासाठी
मन विसावलं
पाण्यासाठी....
पडक्या धर्मशाळेत
पारवा घुमतोय
गाण्यासाठी...
चार भिंतीचं
जंगली जग
पैशासाठी....
वाडे पडून पाणी मुरले
सगेसोयरे हाडे
स्वार्थासाठी....
केविलवाणी मर्खठ चेहरे
टपून बसले
प्रेमापोटी....
काळगतीचा सरला
झाडं-झुडपं
फक्त सावलीसाठी...
*काव्यस्पंदनेनिर्मिती श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: दवांत भिजली भल्या पहाटे
ऐन रूतूचा काय भरवसा?
कधी ग्रीष्माचा,कधी वर्षाचा.
हा जिव्हाळा ....
जाता-जाता केला इशारा
ओठामधल्या पानाचा
अर्ग तुझा प्यावा....
जलधारेच्या किरणांनी
चमकत दिव्य पहावा
अलिंगणाच्या स्पर्शामध्ये
सुंगध कसा दरवाळावा....
हरणामधल्या केसांचा
इंद्रधनु तुझा व्हावा.
नजरेमधल्या दाहकतेला
किनारा तुझा मिळावा....
ओठावरच्या डाळिंबाला
क्षण-क्षणाला लाभावा.
अलगत येणे ,अलगत जाणे
जणू स्पर्श वेदनेला !!
जाता-जाता केला इशारा
नवं किरणांच्या दवंबिंदूंला....
*काव्यस्पंदनेनिर्मिती श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: नाद तुतारी पुन्हा गर्जु दे.
विजांच्या स्पर्शाने...
सुसाट होऊनिया झोक्याच्या वार्याने...
अवनीवरती उतरू दे,
असा गारवा सांज वेळी.,
स्पर्श मनाला भरू दे....
युगंतराच्या लाटेवरती
पुन्हा स्वार होऊ दे...
गुंजवारा दरवाळणार्या
सोनचाफ्याला फुलू दे....
प्राजक्ताच्या सड्याने
फुले शिंपत येऊ दे.
मातीमधल्या गंधाला
मिठ्ठीत घेऊन मिरवू दे....
नभात फिरू दे.
दिशात फिरू दे.
इंद्रधनुचे जणू रंग ते.
गार वारा झुळक होऊन
परडी भरेल सृष्टीची.
*काव्यस्पंदनेनिर्मिती श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: पाऊस पडतो,गारवा सुटतो.
उसन्तीनंतर परत पेटून उठतो.
माळावरील पालांना,
पुन्हा तंबी देतो.
सोसाट्याच्या वार्यासमेत
पालापाचोळा घेतो.
विषमतेच्याचक्रामध्ये
सारे काही पाहातो.
पाऊस पडतो,
पुन्हा नवीन गाव गाठतो.
उतरडीच्या डोंगरावरून
सरळगावात शिरतो.
युगानुयुगाचा चावडीवरचा कचरा
शब्दांना जणू उंच आकाशी नेहतो.
तरीही गावकुसाबाहेरील वस्तीत शिरतो.
चवदार तळ्याच्या पाण्याने धुतो.
पाऊस पडतो.
ऊणं,रूणं,सोशिकता मुळीच नाही.
धुण काढतो शब्दांनाही
टिकून आहेत रूढींनाही.
कधी बडाळतो.कधी सापाच्या फुत्काराने.
पाऊस पडतो.चळवळीच्या नेतृत्वाने.
*काव्यस्पंदनेनिर्मिती श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: झाडे वेली पशुपक्षी स्वर्ग नवे
सखेसोबती पर्वतडोंगर
हिमालयाशी पांखरांचे थवे.
किलबिट-किलबिट गुंज नवा
मृणालीचा मयुरहट स्वर हवा
कोकिळ मंजुळ गाण्याला
आम्राईचा थाट नवा.
बकुळं फुलली काळाने
नवरदेवाच्या रूसन्याला
गुलाबाच्या अत्तराने
स्पर्श केला गुलकंदाला.
काळ सरला दिशा पलटल्या
रूणानुबंधाचे नाते
नव्याशोधाच्या सारीपट्टावर
उद्धवस्त बनली घरटे.
संसाराच्या पटलावर
झाडे वेली पशुपक्षी साक्षीला
घात करील कोणी
नकोच धार पात्याला.
*काव्यस्पंदनेनिर्मिती श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: शुभ्रधवल इंद्रधनु रांगा
पांढऱ्या ढोहाकडे
वस्तीमधल्या मतिशून्य
पाठ जगाकडे.....
ध्येय एकांतता
जिथे लाभते
वळावे बगळ्याच्या
काटेरी बाभळाकडे....
मानवी वस्तीची अलिप्त
किमया नसते तिथे.
ऐक्य बांधावे
जणू बगळ्याकडे....
कवायतीचा सैन्य
फाटा मानवी भिस्तीच्या
शिस्तीच्या पलिकडील
ह्दयात कोरणारे....
चल स्थिर भुमितिचे
प्रमेय अजून न उलगडलेले
भुमिती सिद्धांत
पिंढ्यापिढ्या रेखणारे,....
कळपाचा थवा
इतर जमातीहून वेगळा
भ्रमण न अनुत्तरीत
कळणारे.....
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: पांढर गावची ओळख
पाण्याचा खारटपणा
असूनही गारगोडवा
जसा माडाचा....
पांढरीतला जिव्हाळा
लव्हाळ्याहून निराळा
मातीतला पांढरेपणा
नात्याचा बंध गुंफलेला....
माणसं रंग बदलतात
माती रंग बदलत नाही.
काटेरी बाभळासारखी
झिजत नाही....
पांढरीचे उमाळे
गोड्या पाण्याहून निराळे
पारावरच्या पाषाणात
माणुसकीचे निशाणे....
भुईकोट किल्ले जिर्ण
पाटलाच्या वाड्याचे
महारवाड्यापर्यत साचलेले
पांढरीच्या मातीचे....
पांढरीची खलबते
स्वातंत्र्यापर्यंत पोहचलेले
घरं बांधावे काटेरी कुरपाने
रक्तारक्ताने माखलेले....
पांढर सरत चालली
माणसातील भेदाने
उरल्यासुरल्या खुणाने
अंगातील काळ्या रंगाने.....
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: अतिरम्य ते दिव्य कण,
पंख पसरूनिया निस्तेज,
खडक अथांग लाटेत,
उभा कणखर.
पसरूनिया लाटात खार,
मेरू सह्याद्रीचा व्याघ्र,
डंक मारूनिया विंचवास,
कातळात काळ्या टक्कर.
जलात पसरूनिया कणक,
जसे शिंपल्यात पाचू मोती,
होऊनिया स्वार रेती,
तमा कशाची गनिमी लाटांवर.
तुटूनिया बेड्या सागर डोहात,
अलिंगण साखळ दंडात,
सह्याद्रीच्या मुशीत किल्ले,
उभा ताठ जल सागर.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: ऐन उमेदीच्या काळात राबराबून तू....
तिथं पाझर फुटलं कष्टाला
उन्हातान्हात माझ्या राजा
परवा करु नको तू,....
तुझ्या आटल्या विहिरीला
तिथं फुटलं घामाला पाझरं
मशागतीचं तयार रानं सारं
चामडं अंथरूण अंगणात
बी-बियाणाचं दाणा तुझ्या...
लक्ष्मीच्या हाताने पेरू शेता-शेतात.
वरूण राजाचा होईल तुझ्यावर औक्षणं.
वर्षभराची तपश्चर्या फळास..
बीज अंकुरूनी डोई किरण मांडवात.
जसं रूजुनी बियाणं आलं फुला-फुलात.
उभं राहिलं कणसाचं ताट
किती येईल,अवर्षाणाचा घाट.
परवा करू नकोस माझी.
तुझ्या आयुष्याचे अनेक चढ-उतार.
धान येईल बहराला.
कणकणसात माणिक मोत्याला.
कधी आभाळ नको करू?
माझ्या कुशीतील रानपाखरं....
धान येईल काढणीला
माझ्या पायाची नाल तुझ्या छाटणीला....
पेरापेरातील साखर
माझे वाहिलं ओझे तुझ्या पोरीच्या लग्नाला.
नको काढूस आता कर्ज?
माझ्या कष्टाने फेडेनं रूणं
उभ्या हयातीत एकच वस्ञ शुभ्रधवल.
पांघरूनी पाठीवर राजा माझा सुखावेलं.
कष्टा-कष्टाने मला आले म्हातारपणं
मृत्यूसमयी तुझ्या सुपा-सुपाणं असेलं दाणं.
पोशिंदा जगाचा हात नको घेऊ मागं.
शोभेलं अवर्षणात तुझं मोत्याचं लेणं.
उन्हातान्हात धान वाळवून पेवात.
सामना तुझा अस्मानी संकटात.
उजाड होतील रानोमाळ काट्याकुट्यातं
माझ्या जाण्याने तुझी बांधू नये कबर शेतात....
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: शिषिर सरला,
पळस फुलला,
ग्रीष्म आग ओखून,
कृष्णा-गोदा-भिमा
रांगड्या कातळात शोभून.
सह्याद्रीच्या कडेकपारी
दुर्गात पाय रोवूनी,
दिवसास मशाली पेटल्या
भगव्या फुलांनी.
सह्याद्रीच्या छाताडात,
जणू उभा चिरफाड,
आर्धांगिनीचा विरह
ग्रीष्मांत लाल बुंद
ग्रीष्मात होऊनी दंग,
रंग फुलांचा पळस.
न्हावूनिया कहालीत,
पानघळ उरला पळस....
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: हिरवे हिरवे कुरण गोजिरे,
नाजूक साजूक सुरेल गाणे,
कुशीत खेळत निळसर पाने,
सखे सोबती फुलपाखरे.
तू येशिल मज नेहण्या वारे,
चित्तविहारी आकाशी,
बंधमण्याचे लुकलुकणारे,
निळ्या जांभळ्या पंखाचे.
डोळे नाजूक तुझ्या वाटे,
फुलाफुलातील भ्रमण क्रांतीत,
डोळे निपजुनी नाजूक गाल,
मध चाखाय प्रणय संगत.
खडतर काटेरीपालवी सुखात,
वाऱ्यासवे ती सळसळ,
नको करू बहाणा,
नभोमंडपी समयी मळमळ.
रानाची पानघळ झरझर,
ललना फिरत फुल शोधत.
हिरमुसल्या वाटा जाण्याच्या,
नव्या गोंडस फुलपाखरात.
मनमानसी हाच सखे सखा,
खुपसुन डोळ्यात.
चाखत बसुनी दोघे,
मृत्यूसमयी दुरस्थ राहुनी दवांत.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: दिवस संपले फुलण्यात,
उष्ण झळाळी कवेत,
ग्रीष्म घेऊन हात,
वर्षा येऊन संध्यास.
कौलारू घरांच्या औसरीस
काळ्या ढगाचे मेघ,
नटल्या साड्या हिरव्या नेसून,
पाय घडी दारात.
सभा मंडपी अंगणी थाटूनी,
अधिर येऊन वर्षा धाम,
गळ्यात गळा ग्रीष्म घालून,
निळा सावळा गुंफुन घनश्याम.
डोळ्यात डोळा लावूनी बसला,
निळ्या सावल्या आभाळात,
सोडुनि गेली वर्षा धार,
ग्रीष्म त्याग रविकिरणात.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: आला वसंत बहरून,
पाने रंगबेरंगी फुले भरून.
हिरव्यागार शालूचे,
हिरवेगार लेणे.
कोकिळ खालून शीळ,
आम्रराईत काकतय कल्लोहळ.
ओसरीस शोधूनं,
घरटे जुनेचं नवे पुराणं.
बेटाबेटातून काकतला,
कोठे हिला दिसला.
आला शोधत हिरवाचुडा,
वसंताचा पानपुडा.
कडूनिंबाचा सुंगधात,
आला वसंत ऐटीत.
पायघड्या फुलेपानं,
नवं अंकुर उगवून.
पळस न्याहूनी केशरी,
मोगरा वसंत ओसरी.
किलबील पाखरांची,
पंचमी वसंत दारी.
निसर्ग संयम राखुन,
आला वसंत यौवन.
उत्सव सोहळ्यात न्हावून,
मृत आधार वेलीना.
निराशाच्या अंधारात,
उभा आधार ऋतुराज.
हिमंत हरता कोणी.
देईल सुखाची पालवी.
शिषिर पाने गाळत,
जातो भगवंता समिप.
सुखदुःखाच्या फेरीत,
उभा राहिल वसंत.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: नागमोडी वाट वळणात,
दुरस्थ राहते व्यस्थ.
बंदिस्त सरिता मुक्त....
जणू गाव हाकेच्या वेशीत,
अडगळ-खळखळ पाण्यात,
राजबंदी प्रसाद गस्थ....
शोध परी पिसाऱ्यात,
जसा रम्य राऊळी घाट.
कहाली शिजते उन्हात.
जणू जलधार गंगेत...
वस्ञ अंकुर हिरवाईत.
जणू दिसे निशाण झेंड्यात.
धोबी पिछाड घाटा घाटात....
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
(माञावृत्ताचे काव्य)
[24/06, 10:24 PM] SP: सांग सखे,
तुला वाहते,
तुला पाहते
जलकिरणांचे अभिषक.
जणू फुलाफुलातील भ्रमण भुंग्यात...
सुर्य किरण हे दिव्य तेजपुंज
आले अवनिवरती उतरून
कोमल नाजूक पाखरू फुल शोध मध दवांत....
क्षणात हिरवे,
मनात बरवे,
भरभिरणारे तृणपात्याचे
किडे....
काळोख्याच्या आंधारातील
चमचमणारे शोध कसे काजवे....
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: आले घन दाटूनी,
काळोख वीजांचा
पावसाच्या ओसरीत,
चिंब आता भिजण्याचा.
सरीमागे सर धावे,
निळ्या आभाळात ढग फुटे.
चौह दिशांची भिशात,
वीजा लावूनी वात
लवलव करी पात्यात
जीव लागला टांगणिला.
शोधत रुक्मिणी राऊळी
निळ्या सावळ्या मेघाला.
पुष्पांचे कर्दमले ओझे,
चौघडे सनई वाजे.
मिठ्ठीत घेऊन झंझावत
पिंगा घालुनी घन वनात.
सुरेख रानवाटा कुंपणाला,
झुडपाझुडपात घन पाहिला
श्रावण मासी हिरवाईला,
टिळा कुंकूवाचा लाविला.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: आला वसंत बहरून,
पाने रंगबेरंगी फुले भरून.
हिरव्यागार शालूचे,
हिरवेगार लेणे.
कोकिळ घालून शीळ,
आम्रराईत काकतय कल्लोहळ.
ओसरीस शोधूनं,
घरटे जुनेचं नवे पुराणं.
बेटाबेटातून काकतला,
कोठे हिला दिसला.
आला शोधत हिरवाचुडा,
वसंताचा पानपुडा.
कडूनिंबाचा सुंगधात,
आला वसंत ऐटीत.
पायघड्या फुलेपानं,
नवं अंकुर उगवून.
पळस न्याहूनी केशरी,
मोगरा वसंत ओसरी.
किलबील पाखरांची,
पंचमी वसंत दारी.
निसर्ग संयम राखुन,
आला वसंत यौवन.
उत्सव सोहळ्यात न्हावून,
मृत आधार वेलीना.
निराशाच्या अंधारात,
उभा आधार ऋतुराज.
हिमंत हरता कोणी.
देईल सुखाची पालवी.
शिषिर पाने गाळत,
जातो भगवंता समिप.
सुखदुःखाच्या फेरीत,
उभा राहिल वसंत.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: आकाशाच्या परिसीमांना,
नसे कुणाचे बंधन.
क्षितीजांना कवेत घेऊन,
उधळत आला रविकिरण.
रंग केशरी इंद्रधनुचा,
अर्धांगदृष्टीचा चर.
स्पर्शपरी होऊन हिरव्यागर्दीत,
सोनतळी किरण.
सप्तरंगी इंद्रधनु गोपेत,
मार्गस्थ रूजल्या वाटा.
खग नभापरी आकाशी,
रंगाची सोनेरी छटा.
डोंगररांग धुक्यात दाटली,
गर्द झाडीची आर्त सजली.
लुकलुकणारी हिरवी वाट,
तटस्थ राहुनी उभा पहाड.
सह्याद्रीच्या कुशीत वाहत,
धडक देऊनी छाताडात.
टिळा लेव्हुनी केशरी,
निळ्या सोहळ्यात सोनेरी.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: निळेगार सप्तरंग
आभाळाची गाणी
इंद्रधनु चे आवरण,
वरूणाची राणी.
निर्झल वाही पाणी,
सगेसोबती राही.
खळखणारे झरे,
शुभ्र धुक्याचे वारे.
शोधत पाय वाटा,
शुभ्र धुक्याच्या लाटा.
स्वार होऊनि मंद,
फुलात पसरे धुंद.
हिरवी गार शालू,
पांघरूण नववधू.
देहावरची कंचोळी,
दवांत सारी निळी.
बेटाबेटातून राई,
लपूनछपून जाई.
नागमोडी रस्ता,
खाच खळगे खस्ता.
पर्वत गिरीशिखरे,
इंद्रधनुचे आवरण,
गर्जनारे नभात,
बांधूया तोरण.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: धुक्यात साऱ्या वाटा हरवून
रविकिरणांचा पुष्प सोहळा.
वेड्यावाकड्या रानवाटा,
शोधत बसली निळासावळा.
बांबूमधल्या मधुर मैनेची,
सभामंडपी घालून पगंत.
उभा ठाकला दारी औदुंबर,
कवेत घेऊन कलशा संगत.
आळूचे घेऊन चुंबन,
उतरत आला ओठावर.
सोनेरी चंदन दवांत ,
मिठ्ठीत घेऊन छातीवर.
निळ्या सावळ्या डोंगर रांगा,
हिरवी झाडे शुभ्र धुक्यात.
शोधत बसली पाटावर,
समोर असूनी दिसे रविकिरणात.
खळखळणाऱ्या झऱ्यामधूनी,
हास्य उमले गालावर.
नकशिकांत पाहून चेहरा,
तेज उमलेले अंगावर.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: माथ्यावरती घालून तांडव,
अभिषेक रूद्र रविराज.
ज्वालांचा तळपत निखारा,
भुमि धगधगती जनकराज.
यज्ञात देऊनआहुती ,
उठला पेटून वणव्यात.
अग्नीस जणू साक्षात्कार,
तेज पुंज्य दिव्य समर्पित.
ग्रीष्मास पतझडीत पाने
ञाह्याहून लाह्या अंगण.
हिरवेगार रापले ढगाळ,
गुलमोहर रक्तात रिगंण.
नाचे फेरधरून वावटळ,
ज्वालांच्या निखाऱ्यात.
उंच न पेटता आकाशी,
तांडव गगन रूद्रात.
लवलवते मृगजल राही,
लंपडाव ग्रीष्म वेदानेस.
उभ्या तरू लता कातळात,
भस्मासरू उभा पेटण्यास.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: तृप्त मातीला देऊन गेला,
भल्या पहाटे सांगावा.
ओढ मनाची सुप्त अवस्था,
पाऊस घेऊन गारवा.
भकास सृष्टीचा माळ उदासी,
झिम्मा घाली अल्लड पोरी.
थरथरणाऱ्या म्हातारीचे,
सतरा ठिगळे घरात तारी.
रस्तावरच्या धांगल घाई,
आमची टोपी तिची खोपी.
कुठली छञी कुठली गलती,
रपा रपा पाऊस छापी.
भिंती मधल्या फटीवरची,
चिखल परात दारी पाणी.
खुंटीवरची भिजली कपडे,
गळके पञे साधे रहाणी.
चाळीमधली पोरं टोपरी,
वाटेवरती आडवे सारी.
दप्तराचे ओझे वाही,
छञी घेता दांडी मारी.
फेसाळणारी हैराण होई,
पहिली धार मुसळधारी.
उकाड्याची लाट जरी,
पहिला पाऊस माझ्या दारी.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: रिमझिम पावसात,
क्षणअसेल दोघांचे.
गीत मधुर ओठात,
भिडणारे ह्दयाचे.
शहारे ओथंबलेले,
शांतवादळे शमले.
क्षितिज झळकेल,
इंद्रधनु रंगाने.
कधीना थांबले,
पुष्प अभिषेक रे,
चौफेर रविकिरण,
निद्रस्थ पाखरे.
भरजरी कपड्यात,
विहारी पाखरे.
मिलन श्वासातले,
दुरावे संपले.
हिरमुसल्या कळ्यांना,
दवंबिंदूत चाखले.
कुणी गुलकुंद,
प्रातःकाल टाकले.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: श्रावणमासी अंगावरती,
शेला पांघरूनआला.
मोर कसा पिसारा फुलवून,
जळात पाय सोडून बसला.
पाठशिवणीच्या खेळात,
रेशीम धागे ओवले.
चोरून सारे रविकिरणे,
काळ्या मेघात वरले.
इंद्रधनुच्या बाणावरती,
सप्तरंगी फुले कशी रूसली.
लपत छपत संध्यारजनी,
श्रावणमासी हसली.
लावूनी आला टिळा केशरी,
चिंब भिजून घेऊन मिठ्ठीत.
स्पर्श होऊन मज एकरूप,
हिरवाई धुंद काळ्या मेघात.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: प्रभात समयी,
दाटे अंबर.
रिमझिम रिमझिम,
धुक्यात झुंबर.
हळूच येई,
सृष्टी सूजन.
दवबिंदू झेलून,
माणिक रंजन.
मुक्त अंगणी,
स्मित खुले.
सुंगध कळी,
ह्दयी उमले.
अंगणी गोठा,
गायी चरे.
भरल्या ओठी,
धुके पडे.
बेधुंद बासरी,
सूर नवे.
सनई समई,
लावी दिवे.
धुक्यात शोधू,
कैलास धाम
दारी येऊन,
उभा सांब.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: ती आली रिमझिम,
भिजत पावसात.
केस तिचे मोकळे रम्य,
शब्द मुखे खुणावत.
क्षणिक उभी दारी,
दुरस्थ असुनी जवळ.
तराळले भाव नयनी,
वेदनेचा दुःख काळ.
ह्दयी अश्रू फुलांच्या,
उभी पावसात झेलत.
रूप गोजिरे नक्षत्राचे,
मज आभास काळोख्यात.
ती सोडून गेली,
काटे बोचिले.
तळपत वीज छातीत,
शांतनिखारे ना विझले.
तू आज ही उभी दारात,
क्षण सुखावेल सरीत.
सावल्या पाऊस चिंब,
संध्या कातरवेळेत.
दुनियेची रित निराळी,
थेंबा-थेंबात वेचुनी.
ओहळ प्रेमसागराची,
मिटले नेञ अंगणी.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: धुक्यात आले दाटून सारे,
कधी न विसरे भासे कमले.
सुरात मिसळून पक्षी किलबिल,
सुखात रमल्या भल्या पहाटे.
शुभ्र धुक्याचे जाळेचे ते.
मऊमखचे पांघरूण हे.
नयनरम्य पहाट नवी.
शोधत आला अवनी रवि
चौफेर उधळत हिरवे कुरण,
वाऱ्यासवे बेधुंद क्षण.
गार गालीचे पसरीलाटांवर,
पाखरे सोडूनि पण निशष्ठूर
छाया वैभव नव्या पिढीची,
हवेहवेसे गूढ नवलाईची.
ओठामधले गुलाबी अत्तर,
रसात भिजली मखमल चादर.
आनंदाचा रम्य सोहळा,
अंतरंगात युगो दाटला.
कधी न होवो धुक्याचा,
घडो मंञमुग्ध क्षितीजाचा.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: ढगात सारे गहिवरले,
नातेबंध जपून ऋणाचे.
आली घेऊन सांगावा,
सोडून सोबत जाण्याचा.
मार्ग फिरस्ती ग्रीष्माचा,
घेऊन जलधारा वर्षाचा.
करूनी किलबिल ठायी,
स्थळात सरोवर वाही
भरून उरात धडकी,
वळचणीचे शञू फितुरी.
भुवरची अत्तर शाही,
कवेत मिरवी बाई.
नवलाई वळीव मायी,
बरसत धो-धो रही.
थेंबा-थेंबाची पखरणी,
ह्दयात ग्रीष्म देई.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: मातीत खपले आभाळ,
पळे मोकळे ढगाळ.
रूजूनी शेतात बियाणं,
लख्ख रापलं रान.
अंकुर मांडी छत,
श्वास रोखून घट्ट.
लुप्त होऊनी तन,
साथ सोडवेना रान.
उभ्या धन्याची चिंता,
ठायी काळीज घरात.
देही उर तेवी
शाश्वत पर बाकी.
उरले अंतिम शव,
उभे हाडात जीव.
मेघ फुटून औदार्य,
मांडवा चढो भूस्वर्ग.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: चोचि चे पंख पसरूनी,
खुबीत उब घेऊनी.
निस्तेज परीमळ वेदनेचा.
ललाट यातना वैराग्याचा.
त्यागा सवे टाकून मागे,
निश्चलदृढ पतंग धागे.
परीउडे उंच आकाशी,
देह सोडूनी मोकाशी.
वाऱ्यासवे निखळून उदर,
पंचयोगी महाभुता कर.
न स्वार्थ राहे जगता,
घेऊनि इच्छा आनंता.
फुलासवे दुःख वेचत,
रूतुराज चक्रफेऱ्यात.
निष्ठूर मन काकतयात,
कंठस्थ पाळ उरे चोचित.
परोपकारी रक्तात पिढी,
ग्रासले जे वेची मढी.
संध्या समई त्यागी,
पूर्णास्वाहः निपजित जागी.
*@श्री सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: वर दाटले मेघ,
निळ्या सावल्यात जल.
करून भू प्राशन,
थंडावेला दाह काळ रानं....
उभ्या रापल्या माळावर,
छत मांडवाचा रोवून.
वधू अंकुर होऊन,
वर गळयात गळा घालून.....
येती वेचायला कण,
मृग किटक रक्षण.
बांधी दावणीला रेखा,
उभा आडवा सखा.....
पाय मातीत रोवून,
जन्मजन्मांतराचा पोशिंदा.
काळ्या आईची सेवा,
लिहूनी कपाळी रेषा....
बीजे चढे मांडवा परी,
जगी सर्व सुखे कोणी.
धान लक्ष्मीच लेण,
उभ्या जिंदगीच सोन....
पिके जशी कपात,
मऊ मखमली शेत.
दृष्टी खुपेल चाकर,
रानपाखर उतरेल नजर....
येती वयात बोंड,
लाल ओठात प्राशन.
टिळा कपाळी लेवून,
दाटला मेघ.....
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: दूर जाई वनात,
पावसाच्या घनात.
फुलवून साज,
टपोऱ्या डोळ्यात.
खेळ खेळू दोघे,
काळे निळे डोळे.
उतरून खाली,
झुंबड घाली.
रिमझिम धुके,
मंदगार वारे.
काकळून झरे,
धोधो पडे.
गारडून घरटे,
खुशीत सरटे.
खाजवून पक्षी,
शिंपीत राशी.
वेचित पाने,
गळती डोळे.
टाकीत सडे,
वाहती कडे.
वेशीत शिरे,
तुडूंब ओढे.
सरीता आडे,
गावात तडे.
पारावर पोरे,
पाण्यात भौरे.
घाटावर थवे,
झेलील काय.
संकटात साथ,
दुष्काळी मात.
जलात पाय,
सोडून जाय.
तटावर भार,
मुळावर घाव.
उद्धवस्त रान,
मानव जात.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: इकडून तिकडे,
भल्या सकाळी.
नाजूक साजूक,
किरणे कोवळी.
जाई नवकिरणे,
प्रभात तळी
चुंबन देऊन,
भेटी राऊळी.
निशाण फडकी,
निळे केशरी.
शांत समयी,
हळूच ओसरी.
फुलात पडती,
दवं मोती.
युग्ल माणिके,
प्रेम नाती.
क्षणभर तेज,
अंगी माखी.
चाकून जाय,
मधु मालती.
निरोप समयी,
येता कामी.
गळ्यात गळा,
घालून रवी.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
[24/06, 10:24 PM] SP: भरून मन आले,
नभात काळ्या चाले.
रंग धुक्यात कसले,
मातीत जात पुसले.
होऊनीचिंब धरती,
नाही रंग वेगळे.
पांढऱ्या शुभ्र नितळ,
झऱ्यात जल कातळ.
परिमल गंध भेद,
घेऊनी दुनियेचा वेद.
मिसळुनि जाई रक्तचंदन,
तिलक मातीला वंदन.
खपले कित्येक विरले,
जलात शौर्य पाझरले.
काळ्या घनी बरसे,
वेगळे मुक्तछंदीष्ट मासे.
विसरून चालावे रस्ते,
काळ्या नभात हलके.
गर्द हिरव्या झाडीला,
पाहुनी मन हलले.
धुक्यात गोजिरे पहाडी,
गर्वहरण विरले आषाढी.
जगी स्वच्छंद भास,
येईल पुढे श्रावणमास.
तृण कोवळे झालर,
खेळ खेळत मखमल.
बरसे उन्हपाऊस खेळ,
काळ्या नभात चाल.
*@श्री.सोमनाथ पाटील*
Comments
Post a Comment